زندگی دو روزه: روزی با تو و روزی بر تو 

روزی که با توست مغرور نشو 

و روزی که بر تو است مایوس نشو

هر دو گذرانند.

 زندگی را طی کن و آنگاه که بر اوج بلندترین قله رسیدی ، 

لبخندت را نثار تمام سنگریزه هایی کن که پایت را خراشیدند.

زندگی معلم سختگیری است، اول امتحان میگیرد و بعد درس میدهد.

زندگي پرشي دارد اندازه عشق

زندگي چيزي نيست که لب طاقچه عادت از ياد من و تو برود

زندگي حس غريبيست که يک مرغ مهاجر دارد

زندگي سوت قطاريست که در خواب پلي ميپيچد

زندگي گل به توان ابديت

زندگي چيزي نيست که لب طاقچه عادت از ياد من و تو برود

زندگي حس غريبيست که يک مرغ مهاجر دارد

زندگي سوت قطاريست که در خواب پلي ميپيچد

زندگي گل به توان ابديت

زندگي ضرب زمين در ضربان دلهاست

زندگي هندسه ساده تکرار نفسهاست

هر کجا هستم باشم آسمان مال من است

پنجره فکر هوا عشق زمين مال من است

آري آري با عشق زندگي زيباست 

این شعر که شعر برگزیده ی سال ۲۰۰۵ اعلام شده توسط یک کودک افریقایی گفته شده و در همون سال در سازمان ملل خوانده شده و دارای استدلال شگفت انگیزی است

This poem was nominated poem of 2005. Written by an African kid, amazing thought :

“When I born, I Black, When I grow up, I Black, When I go in Sun, I Black, When I scared, I Black, When I sick, I Black, And when I die, I still black… And you White fellow, When you born, you pink, When you grow up, you White, When you go in Sun, you Red, When you cold, you blue, When you scared, you yellow, When you sick, you Green, And when you die, you Gray… And you call me colore??
وقتی به دنیا میام، سیاهم، وقتی بزرگ میشم، سیاهم، وقتی میرم زیر آفتاب، سیاهم، وقتی می ترسم، سیاهم، وقتی مریض میشم، سیاهم، وقتی می میرم، هنوزم سیاهم… و تو، آدم سفید، وقتی به دنیا میای، صورتی ای، وقتی بزرگ میشی، سفیدی، وقتی میری زیر آفتاب، قرمزی، وقتی سردت میشه، آبی ای، وقتی می ترسی، زردی، وقتی مریض میشی، سبزی، و وقتی می میری، خاکستری ای… و تو به من میگی رنگین پوست؟؟؟

بیاموزمت کیمــــــیای سعادت

ز هم صحبت بد جدایی جدایی

حافظ

در بن بست هم راه آسمان باز است ، پرواز را تجربه کن.

تو زندگیت اگه رسیدی به پرتگاه به خدا اعتماد داشته باش

یا دستت را خواهد گرقت یا پرواز را خواهی آموخت.

فرخی یزدی گفته:

زندگی کردن من مردن تدریجی بود

آنچه جان کند تنم عمر حسابش کردم

زندگی را طی کن و آنگاه که بر اوج بلندترین قله رسیدی لبخندت را نثار تمام سنگریزه هایی کن که پایت را خراشیدند.

زندگی زیباست ای زیبا پسند

زیبه اندیشان به زیبایی رسند

آنقدر زیباست این بی بازگشت

کز برایش میتوان از جان گذشت

محبت را از پسر بچه ای آموختم که در دفتر نقاشی خود خورشید را سیاه کشید تا پدر کارگرش زیر نور آفتاب رنج نبرد و آنجا فهمیدم که هر سیاهی به معنی تباهی نیست. بعضی سیاهی ها محبت محض است برای آنانکه دوستشان داریم.